สถานวิทยามะเร็งศริราช
มะเร็งลำไส้ใหญ่ พบมากในช่วงอายุมากกว่า 50 ปีขึ้นไป พบได้ทั้งในเพศหญิงและเพศชาย
สาเหตุ
สาเหตุที่แท้จริงยังไม่ทราบ แต่พบว่ามีความผิดปกติเกิดขึ้นในโครโมโซมของเซลล์เยื่อบุลำไส้จาก
1. ท้องผูก ผู้ที่รับประทานอาหารมีกากน้อย ทำให้ของเสียหรือสารก่อมะเร็งค้างอยู่ในลำไส้เป็นเวลานาน ระคายเคืองต่อเยื่อบุลำไส้เรื้อรังเกิดการกลายพันธุ์ของเซลล์เยื่อบุลำไส้เรื้อรังเกิดการกลายพันธุ์ของเซลล์เยื่อบุ
2. เนื้อสัตว์ที่มีสีแดง และได้รับการปรุงด้วยความร้อนสูง เกิด heterocyclic amines จะทำให้เกิดการระคายเคืองต่อเยื่อบุลำไส้ได้ จึงไม่ควรรับประทานเกินสัปดาห์ละ 1 ครั้ง
3. กรดน้ำดี ระคายเคืองต่อลำไส้ใหญ่ พบได้ในรายซึ่งตัดถุงเก็บน้ำดีทิ้งไป ทำให้ไม่มีที่เก็บน้ำดี น้ำดีจะไหลผ่านจากลำไส้เล็กไปลำไส้ใหญ่ เกิดการระคายเคืองต่อเยื่อบุลำไส้ใหญ่ได้ เช่นกัน
4. ขาดวิตามิน กลุ่มที่เป็น antioxidants เช่น วิตามิน A, C, E, selenium และ วิตามิน D จะทำให้มีอัตราเสี่ยงต่อการเกิดมะเร็งลำไส้ใหญ่เพิ่มขึ้น
5. มีติ่งเนื้อในลำไส้ใหญ่ มาตั้งแต่กำเนิด เมื่ออายุมากขึ้นมีโอกาสกลายพันธุ์ไปเป็นมะเร็งได้
6. การอักเสบเรื้อรังของลำไส้ใหญ่ โดยไม่ทราบสาเหตุ ทำให้เกิดการกลายพันธุ์ของเซลล์เยื่อบุไปเป็นมะเร็งได้เช่นกัน
อาการแสดง
อุจจาระเป็นมูกหรือมูกปนเลือด ท้องผูกสลับท้องเสีย ซีด เพลีย บางรายอาจจะมาด้วยอาการลำไส้อุดตัน น้ำหนักลดลงมากผิดปกติ และปวดเบ่งบริเวณทวารหนัก
การตรวจเพื่อวินิจฉัย
- ตรวจเลือดในอุจจาระ
- ตรวจผ่านรูทวารหนักด้วยนิ้ว
- ตรวจผ่านรูทวารหนักด้วยการส่องกล้องตรวจและตัดชิ้นเนื้อไปพิสูจน์
- สวนแป้งแบเรี่ยมทางทวารหนัก เพื่อตรวจดูว่าตำแหน่งที่เป็นสั้นหรือยาวมากน้อยเพียงใดก้อนเล็ก หรือก้อนใหญ่รอบลำไส้ ทำให้ลำไส้อุดตัน หรือมีก้อนอื่น ๆ อีกหรือไม่ หรือมีลักษณะของเยื่อบุลำไล้อักเสบเรื้อรังเป็นแถบยาว หรือมีติ่งเนื้อยื่นออกมาแต่กำเนิดหรือไม่
- เอ็กซเรย์ปอด เพื่อดูว่ามีโรคกระจายไปปอดหรือไม่
- ทำอุลตร้าซาวด์ตับ เพื่อดูว่ามีโรคกระจายไปตับหรือไม่
- เจาะเลือดดูระดับ carcino embryonic antigen (CEA) เพื่อใช้เป็นแนวทางในการตรวจติดตามผลการรักษาต่อไป ในรายที่พบว่ามีระดับ CEA สูง ...
[More ...]
มะเร็งลำไส้ใหญ่ พบมากในช่วงอายุมากกว่า 50 ปีขึ้นไป พบได้ทั้งในเพศหญิงและเพศชาย
สาเหตุ
สาเหตุที่แท้จริงยังไม่ทราบ แต่พบว่ามีความผิดปกติเกิดขึ้นในโครโมโซมของเซลล์เยื่อบุลำไส้จาก
1. ท้องผูก ผู้ที่รับประทานอาหารมีกากน้อย ทำให้ของเสียหรือสารก่อมะเร็งค้างอยู่ในลำไส้เป็นเวลานาน ระคายเคืองต่อเยื่อบุลำไส้เรื้อรังเกิดการกลายพันธุ์ของเซลล์เยื่อบุลำไส้เรื้อรังเกิดการกลายพันธุ์ของเซลล์เยื่อบุ
2. เนื้อสัตว์ที่มีสีแดง และได้รับการปรุงด้วยความร้อนสูง เกิด heterocyclic amines จะทำให้เกิดการระคายเคืองต่อเยื่อบุลำไส้ได้ จึงไม่ควรรับประทานเกินสัปดาห์ละ 1 ครั้ง
3. กรดน้ำดี ระคายเคืองต่อลำไส้ใหญ่ พบได้ในรายซึ่งตัดถุงเก็บน้ำดีทิ้งไป ทำให้ไม่มีที่เก็บน้ำดี น้ำดีจะไหลผ่านจากลำไส้เล็กไปลำไส้ใหญ่ เกิดการระคายเคืองต่อเยื่อบุลำไส้ใหญ่ได้ เช่นกัน
4. ขาดวิตามิน กลุ่มที่เป็น antioxidants เช่น วิตามิน A, C, E, selenium และ วิตามิน D จะทำให้มีอัตราเสี่ยงต่อการเกิดมะเร็งลำไส้ใหญ่เพิ่มขึ้น
5. มีติ่งเนื้อในลำไส้ใหญ่ มาตั้งแต่กำเนิด เมื่ออายุมากขึ้นมีโอกาสกลายพันธุ์ไปเป็นมะเร็งได้
6. การอักเสบเรื้อรังของลำไส้ใหญ่ โดยไม่ทราบสาเหตุ ทำให้เกิดการกลายพันธุ์ของเซลล์เยื่อบุไปเป็นมะเร็งได้เช่นกัน
อาการแสดง
อุจจาระเป็นมูกหรือมูกปนเลือด ท้องผูกสลับท้องเสีย ซีด เพลีย บางรายอาจจะมาด้วยอาการลำไส้อุดตัน น้ำหนักลดลงมากผิดปกติ และปวดเบ่งบริเวณทวารหนัก
การตรวจเพื่อวินิจฉัย
- ตรวจเลือดในอุจจาระ
- ตรวจผ่านรูทวารหนักด้วยนิ้ว
- ตรวจผ่านรูทวารหนักด้วยการส่องกล้องตรวจและตัดชิ้นเนื้อไปพิสูจน์
- สวนแป้งแบเรี่ยมทางทวารหนัก เพื่อตรวจดูว่าตำแหน่งที่เป็นสั้นหรือยาวมากน้อยเพียงใดก้อนเล็ก หรือก้อนใหญ่รอบลำไส้ ทำให้ลำไส้อุดตัน หรือมีก้อนอื่น ๆ อีกหรือไม่ หรือมีลักษณะของเยื่อบุลำไล้อักเสบเรื้อรังเป็นแถบยาว หรือมีติ่งเนื้อยื่นออกมาแต่กำเนิดหรือไม่
- เอ็กซเรย์ปอด เพื่อดูว่ามีโรคกระจายไปปอดหรือไม่
- ทำอุลตร้าซาวด์ตับ เพื่อดูว่ามีโรคกระจายไปตับหรือไม่
- เจาะเลือดดูระดับ carcino embryonic antigen (CEA) เพื่อใช้เป็นแนวทางในการตรวจติดตามผลการรักษาต่อไป ในรายที่พบว่ามีระดับ CEA สูง ...
[More ...]